Dit gebeurde er met de man die 11 dagen wakker bleef

Misschien heb je weleens een hele nacht, of zelfs twee niet geslapen? De Amerikaan Randy Gardner bleef ooit elf dagen achter elkaar wakker. Het is nog altijd de langste, officieel gedocumenteerde periode dat iemand wakker bleef. Hoe kreeg Gardner het voor elkaar en wat waren de gevolgen?

11 dagen zonder slaap

De record periode zonder slaap vond plaats in San Diego, Amerika, rond de jaarwisseling van 1963 naar 1964. Op 28 december begon Randy Gardner, dan 17 jaar oud aan een wake-a-thon. Een wake-at-thon was een in die tijd populair evenement in Amerika. Het ontstond toen dj’s meer luisteraars en aandacht probeerden te trekken, door marathonuitzendingen te maken zonder te slapen.

Dat gebeurde dan bijvoorbeeld in een glazen radiostudio, zodat het publiek kon zien dat ze echt al die tijd wakker bleven. In december 1963 besloot Randy Gardner een poging te wagen om het record van dat moment, 10 dagen en 20 uur te verbreken. Dat deed hij in zijn ouderlijk huis en zijn doelstelling was 11 dagen wakker blijven, zonder stimuleringsmiddelen maar met behulp van enkele vrienden.

De eerste dag

Randy bereidde het goed voor. Twee klasgenoten hielpen hem beurtelings met wakker blijven. Ze spraken af dat Randy om de zes uur een aantal psychologische testen af zou leggen. Bij eerdere wake-a-thons traden namelijk vaak psychische problemen op.

De eerste dag verliep vrijwel probleemloos. De drie vrienden doodden de de tijd met tv-kijken, basketballen en muziek luisteren. De twee waarnemers wisselden elkaar af.

Dag 2 tot en met 6

Na de eerste nacht zonder slaap kreeg Randy al concentratie- en geheugenproblemen. Ook ging Randy wazig te zien, zo erg dat hij niet meer in staat was tot tv-kijken. Randy kreeg steeds erger last duizeligheid, trillende handen en brandende ogen. Hij kampte ook na enkele dagen met psychische problemen zoals paranoia en hallucinaties. Toch hiel hij vol en zijn wake-at-thon kreeg steeds meer media aandacht.

Op de zesde dag kwam er een wending: Randy werd gebeld door een man die zich voorstelde als dokter William Dement, een vermaarde slaaponderzoeker aan de universiteit van Stanford. Dement deed al jaren onderzoek naar de gevolgen van extreem slaaptekort en de belevenissen van Randy waren zeer interessant voor hem. De mannen spraken af dat Dement vanaf de volgende dag officieel waarnemer van Randy zou worden.

Dag 7 tot en met 11

Dement kwam als geroepen, want Randy was er slecht aan toe: elk spoor van emotie was uit Randy’s gezicht verdwenen. Hij sprak steeds trager tot hij op een gegeven moment alleen nog vrijwel onverstaanbare geluiden voortbracht.

Het zal je niet verbazen dat de nachten het moeilijkst waren. Randy kon letterlijk niet meer stilzitten, want dan vielen direct zijn ogen dicht. Op moeilijke momenten ’s nachts reed Dement met Randy in zijn cabrio door de kou.

Na 11 dagen wakker blijven

In de vroege ochtend van 8 januari 1964 was het zover: Randy brak het wereldrecord. Daarna werd hij overgebracht naar het militaire hospitaal van San Diego en sliep 15 uur aan één stuk. Daarna voelde hij zich naar eigen zeggen als herboren. Hij onderging een neurologisch onderzoek, daaruit bleek dat zijn geheugen en concentratievermogen weer op hetzelfde niveau waren als voor de wake-a-thon.

Het record hield niet lang stand, maar het Randy Gardner verhaal wordt tot op de dag van vandaag als het meest betrouwbare beschouwd, door de aanwezigheid van professor Dement. Professor Dement overleed in 2020 op 91-jarige leeftijd. Randy Gardner leeft nog en is nu 76 jaar oud.